اثر بخشی فنون رویکرد روایت درمانی با استفاده از عروسک ها بر کاهش اضطراب کودکان دختر بی سرپرست 9-12 ساله شهر تهران

چکیده: هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی فنون روایت درمانی با استفاده از عروسک ها بر کاهش اضطراب کودکان دختر (12- 9) بی سرپرست شهر تهران است. روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش نیمه آزمایشی ( با اجرای پیش آزمون و پس آزمون) می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کودکان دختر (12-9) بی سرپرست شهر تهران هستند. برای اجرای پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین 4 مرکز معرفی شده از طرف سازمان بهزیستی اسان تهران 2 مرکز انتخاب شد. و از بین این دو مرکز15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار داده شد. در این پژوهش از پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر ( 20 سوالی) استفاده شد، که پس از انتخاب افراد در مراحل قبل و بعد از اجرای کار درمانی توسط گروه آزمایش و کنترل تکمیل شده است. پس از جمع آوری داده ها، نتایج با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس توسط نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد، که نتایج به شرح زیر می باشد: تفاوت میانگین ها ی بدست آمده در گروه آزمایش و کنترل معنی دار نمی باشد و این به این معنا است که فرضیه مطرح شده در پژوهش حاضر مورد تأیید قرار نگرفته است و آموزش روایت درمانی با استفاده از عروسک ها موجب کاهش اضطراب کودکان دختر بی سرپرست شهر تهران نشده است. کلید واژه ها: اضطراب، روایت درمانی، روایت درمانی با کودکان، کودکان بی سرپرست